Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Overwhelmed,Overwhelmed,Overwhelmed ! ( The Terror -The Flaming Lips)

Αποφεύγω τη σημαντική θέση των THE FLAMING LIPS στην ιστορία του ροκ. Αποφεύγω την ιστορία τους. Αποφεύγω τη θέση τους στο Σπίτι·το πόσο μου αρέσουν και γιατί είναι ακόμα καλύτεροι τα τελευταία δέκα χρόνια, όσο πιο «καμμένη» είναι η μουσική τους και τα εγκεφαλικά τους κύτταρα.  
Επίσης γιατί δεν είναι αρκετό να τους βλέπει κανείς μία και μόνο φορά ζωντανά.
Το καινούριο τους άλμπουμ ή μήπως το πρώτο τους ,έρχεται ύστερα από απουσία δεν θυμάμαι κι εγώ πόσων χρόνων.
 Θυμάμαι ότι υπήρχε παλιά ένα τέτοιο σχήμα που συνεργαζόταν με διάφορους «καμμένους», γύριζε «καμμένες» ταινίες,έκανε μια συμπαθητική διασκευή όλου του ''Dark Side Of The Moon'' ,κυκλοφόρησε εξάωρο τραγούδι /τζαμάρισμα που δεν άκουσε κανείς ολόκληρο σε νηφάλια κατάσταση (αμφιβάλλω και σε μη) και άλλες τέτοιες νεανικές παλαβομάρες. Θυμάμαι το 2009 ότι το ''Embryonic'' -αγαπημένος δίσκος που τον αγάπησα ακόμα περισσότερο σε cd και όχι σε Mp3- ή μάλλον δεν θυμάμαι και «κάνω σκονάκι» τη χρονιά και τον τίτλο του άλμπουμ.....
Ζαλισμένος ακόμα μετά από την τρίτη ακρόαση του '' The Terror '' ,νοιώθω τη μνήμη μου να χάνεται,να μη μπορώ να θυμηθώ ή να αναζητήσω οτιδήποτε έκαναν οι THE FLAMING LIPS,στο παρελθόν. Το ''Butterfly,How Long It Takes To Die '', μου θυμίζει ότι υπήρχε σε άλλη εκτέλεση στο '' Strobo Trip e.p.''σε καλύτερη εκτέλεση εδώ.
Είχαν και επιτυχίες ,ε ; Αλλά πλέον όχι. Είναι Παράξενοι και εξωπραγματικοί για να έχουν επαφή με το κυρίως ρεύμα της ανεξάρτητης σκηνής.
Μετά όμως τα επικίνδυνα φλέρτ με το, κεκαλυμμένο με εκκεντρικά τρικ, δημιουργικό ναδίρ τους ύστερα από τη δύσκολη «γέννα» του ''Embryonic'' ,ισοσταθμίζουν το « ψάξιμο» αλλά και τη χασούρα τεσσάρων χρόνων.
Μέσα από την σκοτεινή,ενδοσκοπική διάθεση του άλμπουμ που, απεξαρτημένη από βαρύτητα και εγκόσμια,καθημερινή «αύρα», υπερίπταται και εξαπλώνεται,το σχήμα εγκλωβίζει τον ακροατή για άλλη μια φορά στο ταξίδι του· τον παίρνει μαζί και δεν είναι προτεινόμενη η αντίδραση. 
Συμπλέοντας με τους Lips σε αυτό το άλμπουμ, υπάρχουν περισσότερα να κερδίσει κανείς ,παρά να αναλωθεί σε συγκρίσεις ,σε στατιστικά,σε χιπστερικές κακοήθειες και συντηρητικές απόψεις.
Μουσικά το άλμπουμ είναι μια βελτιωμένη μετα Ψυχεδελοκράουτ ροκ,με μελωδικά mantras και μυσταγωγική παραγωγή που μου προκάλεσε όλη αυτή την άνευ λογικής  λογοδιάρροια και ελαφρύ βραχυκύκλωμα νευρώνων που οδήγησε σε προσωρινή ακούσια αμνησία.
  Δεν είναι τίποτε το ίδιο μετά το τέλος. Διασπάει  το χρόνο,τον τόπο,είναι δίσκος ακατάλληλος για στενά μυαλά. Εννέα συνθέσεις ,εννιά μέρη ενός ενιαίου θέματος,χωρίς κενά μεταξύ τους ,μία ψυχοδηλωτική όπερα για τον Τρόμο της αέναης Κοσμικής αδιαφορίας για το μικρόβιο που λέγεται άνθρωπος.
Ή  η στιγμή της Τρομακτικής συνειδητοποίησης της ψυχρής Κοσμικής πραγματικότητας, το θάνατο της πλασματικής ελπίδας και τη γέννηση μιας πιο βελτιωμένης έκδοσης της.
 Ή βγάλτε μόνοι σας νόημα από τα λεγόμενα του Wayne Coyne σχετικά με αυτό το άλμπουμ :
«  Why would we make this music that is The Terror – this bleak, disturbing record…?? 
I don’t really want to know the answer that I think is coming: that WE were hopeless, WE were disturbed and, I think, accepting that some things are hopeless… or letting hope in one area die so that hope can start to live in another?? Maybe this is the beginning of the answer.”
“We want, or wanted, to believe that without love we would disappear”, Coyne continues, “that love, somehow, would save us that, yeah, if we have love, give love and know love, we are truly alive and if there is no love, there would be no life. The Terror is, we know now, that even without love, life goes on… we just go on… there is no mercy killing.” 
Όμως αν το 3'' που συνοδεύει την Αγγλική κυκλοφορία συμπεριληφθεί στο γενικό πλαίσιο του άλμπουμ τότε η τελική γεύση είναι πιο γλυκιά .
'' Sun Blows Up Today'' και μια τρυφερή διασκευή του ''All You Need Is Love'' είναι ότι χρειάζεσαι για την επιστροφή στη Γη. 
Και μια απορία : Μπας και οι THE FLAMING LIPS  δημιούργησαν το δικό τους ''Dark Side Of The Moon '' με το ''The Terror'' ;
[ Στα βίντεο που ακολουθούν οι THE FLAMING LIPS  παίζουν για πρώτη φορά το άλμπουμ στους τυχερούς παρευρισκόμενους που ενώ ήλθαν στο φεστιβάλ του SXSW 2013 για να δουν το σχήμα να παίζει «επιτυχίες» αρκέστηκαν στην παρουσίαση του άλμπουμ συν κάποια παλιά για encore.
Δεν ενθουσίασαν όπως είναι φυσικό αλλά έχουν όλο το χρόνο μπροστά τους . Ακούτε τα τραγούδια '' Look..The Sun Is Rising/Be Free ,A Way '' στο ένα ενώ στο άλλο δυστυχώς κομμένο ,το '' Try To Explain'' . Με αυτά τα τρία ανοίγουν το άλμπουμ και το ταξίδι αρχίζει.....]

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom